Toegegeven, het was niet zo’n grote stapel als in Noordlaren, waar ik eerder enkele keren was om het paasvuur te fotograferen. En nee, de bult had ook geen pop bovenin, als symbolische verbranding van Judas.
Is het omdat hier in Onnen, dat toch bekend staat als een tamelijk recht in de christelijke leer zijnd dorp, een paasvuur door een deel van de inwoners als een heidens feestje wordt gezien?
Toch was er een aardige groep mensen – jong en oud, import en autochtoon – op Tweede Paasdag op de verbranding van snoeihout en tuinafval afgekomen. Mooi was om te zien hoe de toeschouwers als groep achter de brandvlammen aan kwamen lopen naar de houtstapel, die zoals gebruikelijk op de Zuiderhooidijk stond opgesteld.
Wel waren de meeste kijkers tamelijk snel weer vertrokken. Een dorpsfeestje, gelardeerd met al dan niet zelf meegenomen hapjes en drankjes – zoals in Noordlaren of Essen, was het niet.
Zo heeft ieder dorp weer zijn eigen invulling van dit aloude gebruik, waarover ik verder gemengde gevoelens heb. Enerzijds is het een sociaal evenement, en levert het voor een fotograaf fraaie plaatjes op. Maar met zuidoostenwind zitten we in deze regio wel drie avonden – Stille Zaterdag én Eerste en Tweede Paasdag – en nachten in een sterke rooklucht, die niet gezond is om in te ademen.
Zoals radio en tv omroepen bij een grote fik: de brandweer adviseert ramen en deuren gesloten te houden.
Gelukkig is op Derde Paasdag een licht smeulende hoop as het enige dat aan het paasvuur herinnert.
