“Hallo!” De roep klinkt luid en duidelijk. Ik kijk op van mijn camera in de richting van het geluid. Er is niemand. Ik ben helemaal alleen. Op enkele tientallen papegaaien na, die zich in de volières van de Hortus in de najaarszon koesteren.
Ik buig me weer over mijn toestel. “Hallo,” klinkt het opnieuw. “Hallo!” Het moet een van de vogels zijn geweest die met een bedriegelijk menselijk klinkende stem naar mij riep, of naar niemand in het bijzonder, terwijl ik bezig was een van zijn soortgenoten op de gevoelige plaat vast te leggen.
De papegaaien die in de Hortus onderdak hebben gevonden, zijn van de Stichting Papegaaienhulp uit het Drentse Erica, een club die zich ondermeer bezig houdt met de opvang van papegaaien die uit gevangenschap zijn ontsnapt, die door hun eigenaar niet meer in gevangenschap te houden zijn, of die bijvoorbeeld door de douane in beslag zijn genoemen omdat ze illegaal werden ingevoerd. Een ideële organisatie dus, maar de opvang is eigenlijk geen doelstelling van de stichting. Het hoofddoel is het “behoud van de soorten en ondersoorten papegaaien en parkieten”. Daartoe worden kweekprogramma’s opgezet, want de “Stichting Papegaaienhulp is van mening dat het in gevangenschap kweken van papegaaien van belang is voor het behoud van vele soorten”. Mmm, hier begin ik al te twijfelen of ik daar achter sta. Nog dubieuzer wordt het wat mij betreft als ik zie dat de stichting zich laat sponsoren door een webwinkel voor papegaaienbenodigdheden (zoals voer en volièrebenodigdheden) en daar blijft het niet bij. De Stichting Papegaaienhulp verkoopt – in samenwerking met diezelfde sponsor – cursussen en workshops “voor papegaaieneigenaren en mensen die erover nadenken om een papegaai aan te schaffen”. Daarmee draagt deze club er dus toe bij dat mensen dit soort vogels in een kooi gaan houden, en stimuleert het de handel in – en wellicht zelfs de (illegale) import van – papegaaien.
In 2007 ontstond er een rel met nationale media-aandacht toen de Hortus aan de Stichting Papegaaienhulp liet weten dat de vogels binnen korte tijd moesten vertrekken uit de oude kas in de botanische tuin waarin ze onder dak gebraacht waren. Mede door de vele publiciteit besloot de Hortus-directie ten langen leste een andere kas beschikbaar te stellen, en zo zitten de papegaaien nog steeds in Haren. Voor de Hortus deels een geschenk, want op jeugdige bezoekers hebben de vogels een grote aantrekkingskracht. De papegaaienshows die de stichting tot 2007 in de Hortus verzorgde, zijn sindsdien evenwel, voor zover mij bekend, niet meer gehouden.
De luidruchtige papegaai die mijn aandacht probeerde te trekken en zijn soortgenoten bekommeren zich er schijnbaar niet zo om. Ze zitten in het zonnetje, poetsen wat aan hun verenpak, en kijken verveeld naar die eenzame bezoeker die met een vierkant zwart kastje in de weer is. Enige opwinding ontstaat pas als de fotograaf weggaat. Niet vanwege zijn vertek, maar omdat net op dat moment de papegaaienverzorger arriveert. Het is voedertijd.
De vogels die in dit bericht zijn afgebeeld, zijn van boven naar beneden:
- Harlekijn ara. Is een hybride, een kruising tussen een Blauwgele ara en een Groenvleugel ara. De Harlekijn ara komt derhalve in het wild niet voor.
- Blauwvoorhoofdamazone (Amazona aestiva). Komt voor in Brazilië, Bolivia, Paraquay en Argentinië.
- Zonparkieten (Aratinga solstitialis). Eveneens afkomstig uit Zuid-Amerika, met name Brazilië, Guyana en Venezuela.
Gelkinghe Groninganus 28 oktober 2011
Prachtige beesten, kleurrijke foto’s!