De wind huilt onheilspellend door de gebroken ruiten van de schuur. Een deur kraakt in zijn hengsels. Het gepiep gaat door merg en been. Plotseling: geritsel. In een donkere hoek van de bouwval schiet een rat weg.
Het is het clichébeeld dat veel mensen hebben bij een verkrot bouwwerk. Maar op deze fraaie herfstdag is er niets unheimisch aan deze bijna ingestorte schuur. Hij staat er vredig bij in het zonnetje.
De keet bevindt zich in een weiland nabij Sassenhein. Vijf jaar geleden was hij ook al in tamelijk haveloze staat, maar de tand des tijds heeft zijn ondermijnende werk verder gedaan.
De schoonheid van het verval. Mooi. Maar om nu een stoel te pakken en dan te gaan zitten kijken tot de schuur daadwerkelijk ineen zijgt…