Dat gaat toch niet. Zo maakt er nooit iemand een goal. Het ‘veld’ ligt bijna een meter lager dan het doel.
Het doet een beetje denken aan het legendarische veld van de Haagse voetbalclub ADS uit de jaren ’30. Dat was nogal hellend, waardoor het ene doel een meter hoger lag dan het andere. Maar dat was nog een geleidelijke overgang. Hier, op dit trapveldje aan de Vondellaan, is het hoogteverschil wel erg abrupt.
Wacht, links van het doel loopt een greppel, en als je goed kijkt zie je even verderop een put. Hier komt een waterpartij, vandaar de uitgraving. Maar het doel is wel érg groot voor waterpolo. Het bassin wat ondiep ook.
Trouwens, de takken van de bomen die over de doellat hangen, helpen de keeper ook een handje. Zo wordt het nog moeilijker om te scoren. Niet eerlijk.
Ik denk dat het doel geen lang leven meer beschoren is. Voordat de vijverpartij volstroomt, zal het weg zijn. Die vijver is overigens een wadi. Dat is “een waterberging die de afvoerpieken bij grote regenbuien vertraagd afvoert,” meldt de gemeente in een nieuwsbericht over de aanpak van de Vondellaan en het Hendrik de Vriesplantsoen.
Eén zin uit dat bericht van de gemeente, voorafgaand aan de uitleg van wat een wadi is, wil ik u niet onthouden. “Ook worden wadi’s aangelegd in de vorm van wadi’s.” Verrassend.
Het plantsoen knapt vast goed op van al die wadi’s en wandelpaden die worden aangelegd En een jeu-de-boulesbaan, niet te vergeten. Maar het trapveldje verdwijnt. Is niet erg. Voetballen kon er eigenlijk toch al niet. Teveel hondenpoep.