Gewoon, een elektriciteitsmast. Maar die vlammen dan? Staat de mast in brand? Wie in Groningen of Haren woont, stelt zich die vraag natuurlijk al lang niet meer. Die weet dat het geen elektriciteitsmast is die daar aan de Hoornsedijk naast de A28 staat, maar een stadsmarkering. Eén van de tien kunstwerken die in 1990, toen de Groningen 950 jaar bestond, rond de invalswegen van de stad werden neergezet, als moderne stadspoorten.
De mast is ontworpen door de Zwitsers/Amerikaanse architectuurhistoricus Kurt W. Forster, die zich liet inspireren door het gasveld onder de provincie Groningen. De zeven vlammen vormen een cyclus van een week: op maandag wordt één vlam aangelicht en elke volgende dag komt er eentje bij. Oorspronkelijk was het Forsters bedoeling dat de vlammen echt op gas zouden branden. Om veiligheidsredenen werden het metalen vormen die door lampen worden aangelicht.
Een stadsmarkering staat per definitie aan de rand van de stad, en dus op de grens met de naastgelegen gemeente. In dit geval dus Haren. Ook langs de spoorlijn tussen Haren en Groningen staat een stadsmarkering, niet zo indrukwekkend en opvallend als Forsters mast, maar toch ook heel aardig: een 18 meter hoge wenteltrap naar de hemel, ontworpen door de Estse kunstenaar Leonhard Lapin.
Zo profiteert Haren, zoals zo vaak, gratis en voor niets van stad-Groninger voorzieningen. Maar wat gebeurt er met de stadsmarkeringen als Haren straks in het kader van de gemeentelijke herindeling fuseert met Groningen?
Zo’n fusie is – maar dit geheel terzijde – natuurlijk de enige verstandige optie, hoezeer luidruchtig aan de weg timmerende groeperingen als Haren niet bij Stad en Gezond Verstand Haren ons ook willen doen geloven dat zulks een annexatie is waarbij alle geneugten van het dorpse Haren binnen de kortste keren verkwanseld zullen worden. Waarom dat zo zou zijn, zeggen ze er overigens nooit bij. Dat diezelfde lieden uit afkeer van een logische fusie met de Groningen liever samengaan met Tynaarlo – bestuurlijk even zwak en onstabiel als Haren hetgeen toch een soort van ‘de lamme helpt de blinde’ zou zijn, waarbij ik in het midden wil laten wie van de twee nu als lamme dan wel als blinde zou moeten worden gekenschetst – geeft aan hoe diep de weerzin tegen ‘Stad’ moet zitten. Je moet er evenwel toch niet aan denken dat je als inwoner van Haren voor een paspoort of bouwvergunning helemaal naar het verre Vries moet rijden terwijl je ook in een kwartiertje naar de Grote Markt zou kunnen fietsen? Nee, fuseren met het wespennest dat Tynaarlo heet, zou wel het domste zijn wat je kan doen.
Dat het gemeentebestuur van Haren in een pseudo-democratische opwelling de mening van haar burgers wil peilen in enkele ‘inloopsessies’, waarvan je op voorhand weet dat die vooral zullen worden bezocht door een klein groepje wat-er-ook-gebeurt-wij-willen-niet-bij-de-stad-aanhangers, baart dan ook grote zorgen. Als je als bestuur dan toch de mening van je inwoners wilt weten, is er maar één instrument: een referendum. En het beste referendum heet ‘verkiezingen’.
In dat opzicht lijkt het initiatief van de groep Uitstel Haren op het eerste gezicht zo gek nog niet. Zij pleiten ervoor om te wachten met besluitvorming over een herindeling tot na de gemeenteraadsverkiezingen van volgend jaar. Maar de gretigheid waarmee dit initiatief wordt omarmd door notoire niet-bij-stad-toeteraars doet me vrezen dat Uitstel Haren eigenlijk een verkapt Afstel Haren is.
En waarom zou de gemeente Haren in z’n geheel met een ander gemeente moeten fuseren. Waarom niet splitsen? Zo zouden de dorpen Haren en Onnen met het buurtschap Essen samen kunnen gaan met de Stad, terwijl het (geografisch) logischer is dat Noordlaren onder Tynaarlo gaat ressorteren. In ruil daarvoor wordt Eelderwolde bij de Stad gevoegd. Glimmen en Harenermolen vormen in dit scenario een twijfelgeval. Misschien kan waarnemend burgemeester Janny Vlietstra tijdens een openbare ceremonie een euromuntstuk opgooien: kop is bij Tynaarlo, munt bij de Stad.
Hoe dan ook, als Haren straks bij de gemeente Groningen hoort, zouden de stadsmarkeringen – want daar ging dit stukje eigenlijk over – dan verplaatst worden naar de nieuwe gemeentegrenzen? Misschien zijn de woeste weilanden ten zuiden van de Witte Molen een goede plek voor de ‘elektriciteitsmast’. En de ‘wenteltrap’? Die kan mooi staan op hole 8 van de Noord-Nederlandse Golf & Country Club.
O ja, wie zich ergert aan deze tekst: alleen plaatjes kijken mag ook…