Een zwoele zomeravond in juli. De school is afgelopen, je hebt vakantie, maar zit nog niet met je ouders op de camping, op Mallorca of op Schier. Wat doe je dan, als jongere in Haren? Rondhangen in het centrum? Winkeldiefstal plegen? Bushokjes vernielen? Snoeiharde housemuziek draaien?
Nee, dan ga je rustig op een bruggetje in de Oosterpolder zitten vissen. Chill! Biertje erbij, beetje ouwehoeren. En af en toe zowaar een visje verschalken. Hoewel dat eigenlijk bijzaak is. Relaxed, man.
Vissen. Een activiteit – sommigen zeggen ‘sport’, maar het is mij niet duidelijk wat er sportief is aan het op een krukje zittend vissen lokken en ze een haak door de bek trekken – voor meestal wat morsige mannen op leeftijd.
Zouden deze jongeren weten dat überbejaarde Leen Jongewaard in 1970 in ietwat krom Nederlands al zong over “één ding wat hij nooit zou willen missen”?