Alsof er in honderd jaar niets veranderd is. Zo vredig en verstild ligt het haventje in Noordlaren er bij. Je zou denken dat de beurtschippers die er eertijds – aanvankelijk met turf en later met aardappelen – uit de Veenkoloniën aankwamen, zo weer op de kade kunnen stappen. Maar – zoals altijd – is het schijn die bedriegt.
Niet alleen door de elektriciteitsmast die op de foto zichtbaar is, en het waarschuwingsbord dat daarbij hoort. Het haventje heeft ook – in het kader van een grootschalig renovatieproject van het halve dorp dat afgelopen woensdag feestelijk werd afgesloten – nieuwe bestrating gekregen, plus twee bankjes en een afvalbak, alsmede een aanlegsteiger. Dit alles omdat een Haags adviesbureau in het Dorpsomgevingsplan poneerde dat het pleintje voor de haven vlees noch vis was.
Dat Dorpsomgevingsplan is een lijvig rapport vol planologisch en geomorfologisch jargon, waarmee op omslachtige wijze tamelijk simpele constateringen worden verwoord, zodat het toch diepgravend en doorwrocht lijkt. Voor wie even wil huiveren:
De huidige verkeerssituatie is onoverzichtelijk. Dat komt met name doordat het onderscheid tussen rijloper, plein en fietspad niet duidelijk is. Aan de haven is een verhard vlak ontstaan, dat met enige fantasie als plein kan worden benoemd. Vanuit Onnen wordt de Zuidlaarderweg aan de westzijde begeleid door een fietspad, dat eindigt ter hoogte van het havenplein. […]
Het ‘plein’ wordt aan drie zijden omgeven door wegen: de asfaltweg naar de Hunzelaagte, de asfaltweg die naar het zandpad achterlangs de kerk voert en de Lage Weg die in klinkers ligt. Het ‘plein’ zelf is uitgevoerd in keitjes (met aan de kop van de haven een object van gebakken tegels die aangeven wie er in het jaar 2000 in Noordlaren woonden). Het ‘plein’ is ‘vlees noch vis’, het is meer een parkeerterrein dan een ontmoetingsplek. Het plein vormt een eiland, het onderhoudt nauwelijks enige relatie met haar omgeving (kerk, Veerhuis). Dat is jammer, want het is eigenlijk een prachtige plek, aan het water, naast de kerk. Zeker nu het Veerhuis weer een terrasvergunning heeft zijn er potenties dit plein meer ‘joie de vivre’, levendigheid te geven.
Geadviseerd wordt het verharde vlak aan de haven tot een echt plein te maken. Een plek waar mensen elkaar ontmoeten. Dit plein wordt zo groot mogelijk, en de verschillende wegen takken hierop aan. Het plein wordt de verbindende schakel. Voorgesteld wordt ook het terrein tussen de Lageweg en het Veerhuis bij dit plein te betrekken en als terras in te richten.
Dus kwamen er twee bankjes en een afvalbak, een nieuwe steiger (wél een aanwinst), en nieuwe bestrating – ook keitjes, maar dan andere, en het plein wordt nog steeds als parkeerplaats gebruikt.
Het kostte ruim een miljoen euro, maar daar kreeg Noordlaren behalve de twee bankjes etc. ook een geheel nieuwe riolering voor, en de gemeente Haren wist andere partijen te bewegen om een subsidie te verstrekken, dus eigenlijk is het een koopje.
Bovendien kreeg het haventje er voor dat bedrag ook nog een TOP bij. Een TOP? Jazeker, een Toeristisch Overstap Punt. Volgens de Grontmij, die de werkzaamheden uitvoerde, bestaat de top uit
“een kenmerkend object (de kegel) en een informatiepaneel. Op dit informatiepaneel zal binnenkort informatie te vinden zijn over de fietsroutes en nadere informatie over het dorp Noordlaren en omgeving”
Helemaal top natuurlijk, zo’n informatiepaneel. Wel jammer dat het geheel in zo’n goedkope, nogal oubollige uitvoering is vervat – zo uit de catalogus met straatmeubilair geplukt. Daar had toch met een beetje smaak en inspanning veel fraaier vorm aan gegeven kunnen worden.
Maar hoe dan ook, het haventje van Noordlaren blijft een van de mooiste plekjes in de gemeente Haren. Zo vredig en verstild. Alsof er in honderd jaar niets is veranderd. Top!