Zo zou volgens de soortenbank de roep van de grutto (Limosa limosa) moeten klinken. En dat klopt heel aardig.
Vandaag de eerste grutto van het jaar gehoord en gezien, in de Oostpolder bij Onnen. Altijd een ontroerend moment. Spannend ook. Met de auto (de beste schuilplaats om vogels ongestoord te observeren) reden we de het pad richting fietspontje in. Aanvankelijk leek het alsof er geen weidevogel aanwezig was. Totdat we halverwege het pad stopten, de motor afzetten, het raampje open draaiden, en plots… dat klonk het grwieto grwieto. Hij was er!
Even verderop zagen we, na enig speuren, het eerste exemplaar. Prachtig was-ie, met z’n slanke postuur (net een lange vlucht uit Afrika achter de rug, dus lekker afgevallen) en z’n roestbruine borst en keel. Een wonder, die ene grutto. Na verloop van tijd zien we een hele groep in het drassige land zitten, en is het wonder alweer wat minder groot. Maar het genot van de eerste grutto van het jaar is er niet minder om.
De grutto’s zelf genieten ook. Van de welvoorziene dis, maar vooral van elkaar: er wordt er lustig op los gepaard. Dat het maar een goed grutto-jaar mag worden.
Zorgelijk is wel dat er in de Oostpolder voor het tweede (of alweer derde?) achtereenvolgende jaar grootschalige werkzaamheden worden uitgevoerd, nu om de polder geschikt te maken als waterretentiegebied. Ik vrees dat de werkzaamheden het broeden der vogels fors zou kunnen verstoren. Ik begrijp eerlijk gezegd niet dat een dergelijke omvangrijke klus in het broedseizoen wordt uitgevoerd. En dat terwijl het Groninger Landschap een van de grootgrondbezitters in het gebied is.