Je hoeft geen morbide inslag te hebben om graag op begraafplaatsen te vertoeven. Het is er – zowel voor de levenden als de doden – zo heerlijk rustig en vredig; niet voor niets spreken onze oosterburen van een ‘Friedhof’.
Perfecte plekken voor het zien van vogels ook, kerkhoven. Mijn eerste goudhaantje spotte ik ooit op de begraafplaats waar mijn ouders liggen.
Wie rustig op een bankje gaat zitten en de stilte op zich laat inwerken met het vage gedruis van de voortrazende maatschappij ver weg op de achtergrond, wordt vanzelf contemplatief. Een moment van bezinning en reflectie.
Reflecteren deden ook de rode beuken op de monumentale begraafplaats De Eshof. De weerspiegeling in het deels nog met ijs bedekte water van de centrale vijver leverde dit licht abstracte plaatje op.
De treurbeuken vormen een tunnel over het pad naast de vijver:
Voor de advertentie van de uitvaartverzekeraar:
