Een fluitend, zoemend geluid doemt plotseling op in de stilte van de polder. Twee knobbelzwanen komen aangevlogen en scheren laag over onze hoofden. Plomp en majestueus tegelijk, als in de vroegere KLM-commercial. Dan zijn ze weg en keert de stilte terug. Zelfs de op A28 razende auto’s, hier hemelsbreed toch maar zo’n 500 meter vandaan, zijn vandaag geruisloos.
We fietsen op de Achtermadeweg, in polder Het Oosterland. Een stukje Haren aan de westkant van de snelweg, zelfs aan de overzijde van het Noord-Willemskanaal. Je denkt dat het gemeente Tynaarlo is, maar het hoort toch echt bij Haren. Je komt er via de Oosterbroekweg, door het fietstunneltje bij de Witte Molen en dan de brug over het kanaal over. De meeste fietsers en wandelaars slaan vervolgens het fietspad naar de Vosbergen in – ook mooi, maar niet zo mooi als de Hooidijk volgen tot de Boerlandsdijk en dan rechtsaf de Achtermadeweg opdraaien.
Een weg is het eigenlijk niet, meer een verhard karrespoor, dat na verloop van tijd een zandpad wordt met hier en daar wat gras. De uitgesleten sporen raken allengs gevuld met het onlangs gevallen hemelwater. Koeien aan de ene, en kleine ponies – sommige niet groter dan een gemiddelde huishond – aan de andere kant van het pad kijken zwijgend naar de eenzame fietsers. Wonderlijk dat hier zo weinig mensen komen, terwijl het er zo mooi is.
De Achtermadeweg loopt tot de Eelder Schipsloot, een fraai diepje dat via een smal bruggetje met slechts aan een zijde een leuning kan worden overgestoken. Het pad gaat nu Oosterland heten, en voert verder naar Eelde, waar het bij de waterzuivering en het naastgelegen volkstuinencomplex uitkomt. Vandaar gaat het over verharde fietspaden, langs de Hoofdweg en de Meerweg weer op Haren aan. Een prachtig rondje.