Sportpark Esserberg wordt, gezien vanaf de Kerklaan, feeëriek verlicht in de vroege avondschemering. Of is er eerder sprake van een mysterieuze verlichting?
Twee van de drie bespelers van de sportvelden zijn voetbalclubs: Be Quick en vv Helpman. Als ik moet kiezen tussen sprookjesachtig en spookachtig, dan weet ik het wel. Er is dezer dagen – waarin alle amateurvoetbal is afgelast na de dodelijke agressie in Almere van enkele jeugdspelers (!) tegen een voetbalvrijwilliger een week geleden – weinig sprookjesachtig aan de volkssport.
Natuurlijk, de twee Groninger voetbalclubs hebben met die vreselijke daad niets van doen. Misschien zijn het wel de meest ‘beschaafde’ stad-Groninger verenigingen en echt niet alleen omdat thuishaven Esserberg toevallig100 meter binnen de Harener gemeentegrens ligt.
Maar ze vormen wel een onderdeel van het systeem dat al decennialang geen adequate respons heeft op verharding en verhuftering van wat eens de ‘nobele voetbalsport’ was. Dat al geruime tijd accepteert dat spelers in het betaalde voetbal wekelijks het goede voorbeeld geven met messcherpe tackles op des tegenstanders’ enkels, met gesimuleerde
valpartijen en vooral met het voortdurende gemekker tegen scheids- en grensrechters, ook – en misschien wel juist – als die het bij het rechte eind hebben. Zonder dat daar passende sancties tegenover staan van trainers (die wat betreft het continue ondermijnen van het arbitrale gezag hun pionnen in het veld doen verbleken) en bestuurders. Het had de voetbalbond overigens ook gesierd als ze niet alleen het amateurvoetbal maar ook de betaalde wedstrijden dit weekend zouden hebben doen afgelasten.
En nee, de ontwikkelingen in het voetbal mag je niet geïsoleerd zien van de manier waarop onze hele samenleving is veranderd. De verloedering van de sport vormt een weerspiegeling van het afglijden van de maatschappij, zij het een exponentiële. Het voert te ver om daar op deze plaats eens een diepgravende analyse op los te laten, maar een alles-moet-kunnen-houding en een het-gaat-om-mij-mentaliteit in combinatie met een ik-wil-het-en-wel-nu-attitude spelen daar zeker een rol in.
Zou de vreselijke gebeurtenis in Almere van vorige week en de grote maatschappelijke verontwaardiging daarover nu een ommekeer teweeg brengen? Tja, ’t is te hopen. Maar waarom moet ik toch steeds denken aan een glas en een plas…