Een paar weken geleden schreef ik over de Drentsche Aa als enige beek in Nederland die grotendeels zijn meanderende loop heeft behouden (zie dit blogje). Maar met name in de benedenloop van het riviertje – zeg maar vanaf Glimmen – zijn daar wel mensenhanden aan te pas moeten komen. Tot het midden van het vorige decennium eindigde de Drentsche Aa nogal plompverloren in het Noord-Willemskanaal.
Een programma om de benedenloop van de beek te herstellen bracht daar verandering in. Op ingenieuze wijze werd de Drentsche Aa met duikers onder het kanaal doorgeleid, en weer verbonden met de Oude Aa. Tegelijkertijd werd aan de oostzijde van de A28 de strakke begrenzing van het riviertje losgelaten. Er werden plassen gecreëerd, die de Aa weer een natuurlijker aanzicht gaven, en flora en fauna nieuwe kansen boden. Ietwat gekunsteld, zoals van bovenaf goed te zien is, maar toch… In 2008 werd het gebied door toenmalig minister Cramer van Milieu zelfs tot snelwegpanorama bestempeld – één van de in totaal negen in Nederland. Voor wat het waard is.
En zo sta ik in de schemering op een dijkje ten noorden van de Oosterbroekweg een foto te maken van deze nieuwe natuur. Het autoverkeer raast tijdens de donderdagavondspits op 200 meterafstand voorbij, maar op de foto zie je dat niet – tenzij je goed kijkt: dan kan je vaag de vangrail van de snelweg herkennen. Zilveren vogels – zowel een lijnvliegtuig als talloze lestoestellen – zakken vanuit het zwerk richting vliegveld Eelde, op zo’n tweeënhalve kilometer afstand van hier – de condenssporen in de lucht geven precies de richting aan.
En toch, het gefluit van smienten op het water, het gegak van ganzen in de lucht en de onbeweeglijk in het riet staande blauwe reiger laten zien dat het werkt. Natuur kan je maken.
Harry Perton 4 november 2012
In de meander in het meertje die op dat gelinkte satelietbeeld ongeveer tegenover de duiker ligt, lag vanouds ‘Het Bevergat’. Tegenwoordig komen er ook wel eens bevers in dit meertje, tenminste, er is vorig jaar een in deze omgeving doodgereden.