🎼 Op een grote paddenstoel, rood met witte stippen… 🎶
Het is herfst. Dus schieten de paddenstoelen…. Inderdaad.
Onze huisfotograaf ging op pad en vertelt:
Ik stond in de berm van het Westerveen, vlak bij orchideeënkweker Reinhart, een vliegenzwam (Amanita muscaria) te fotograferen toen een paar passerende wandelaarsters me adviseerden eens op de oude begraafplaats, De Eshof, te gaan kijken. Daar zouden, bij de achteringang aan de Nieuwlandsweg, veel vliegenzwammen staan. Ik dankte de dames vriendelijk voor hun tip en ging volgens plan naar het Scharlakenbos.
Daar zag ik een paar aardige paddo’s, van de kleine, witte, haast doorschijnende exemplaren, waarvan ik vermoed dat het de (gewone) melksteelmycena (Mycena galopus) betreft.
Toen ik tevreden was met de foto’s ging ik toch nog even kijken op De Eshof, met het idee daar een stuk of twintig vliegenzwammen of zo aan te treffen. Maar wat ik zag toen ik daar aankwam, overtrof alle verwachtingen. Enkele honderden vliegenzwammen stonden daar in het mos naast het hoofdpad te pronken. Nog nooit zag ik zoveel vliegenzwammen bij elkaar!
Terwijl ik over mijn camera gebogen stond, haast niet wetend welke beelden te kiezen, zó groot was het aanbod, vroeg een passerende man me schertsend of ik wel een vergunning voor het fotograferen bij hem had gekocht aan het loket bij de hoofdingang. Ik vroeg hem ad rem of híj dan degene was geweest die deze paddenstoelen zelf had gepoot…
De man bleek de voormalige beheerder van de begraafplaats te zijn, die nog steeds in het poorthuis woont. Hij bleek een mycoloog te zijn, een paddenstoelenkenner, en vertelde dat de vliegenzwammenzwerm nóg groter was dan vorig jaar, en dat ze zich in de loop der jaren vanaf het pad langs de vijver steeds verder richting oosten hadden begeven en hadden vermeerderd.
En passant wees hij op een paar fraaie panteramanieten (Amanita pantherina) die tussen de vliegenzwammen stonden, een beetje onopvallend met hun subtiele paarsbruine hoed tussen de opvallend rode vliegenzwammen, en op de groene knolamaniet (Amanita phalloides) die even verderop stond. Leuk om iemand zo gepassioneerd te horen spreken over de vruchtlichamen van de schimmels die zwammen heten.
Ik maakte foto’s en bleef daarmee doorgaan tot het te donker werd. Wat een overweldigende schoonheid op de Esserhof.
