“Hier wordt gewerkt ?” meldt een handgeschreven bordje, alsof een passant dat anders zelf niet zou opmerken. “Dat werd wel eens tijd ook!” zouden we er aan willen toevoegen. Hoeveel jaar geleden werd er begonnen met de plannen voor de ontwikkeling van het Nescio-park, voor werken en wonen? Het kwam maar niet van de grond. Ten langen leste werd een aanzienlijk deel van het beoogde terrein door de gemeente Haren verkocht aan de gemeente Groningen (een gevalletje anticiperende vestzak-broekzak?) voor de aanleg van de transferium-uitbreiding.
Maar nu, na jaren en jaren en jaren, is er dan eindelijk een begin gemaakt met de bouw van iets. Een dubbele garagebox bij een te bouwen woning? Het begin van een bedrijfspand? Hoe dan ook, er wordt gewerkt. En the road to nowhere krijgt eindelijk een bestemming.
Ondertussen wordt de uitbreiding van het transferium – aangelegd omdat de capaciteit van het oorspronkelijke transferium tegen de verwachting van velen in al snel ontoereikend was – maar voor een klein deel gebruikt waarvoor het is bedoeld: het parkeren van auto’s van forenzen die met de P+R-bus verder reizen naar hun bestemming in de stad Groningen. Een groot deel van het terrein blijft leeg, en is ontdekt door eigenaren van campers die er hun voertuig min of meer permanent stallen.
Ook enkele marktkramen hebben er een plaatsje gevonden.
Een vrolijke vijverpartij met zigzaggend bruggetje vormt de afscheiding tussen de naastgelegen woonwijk en het deel van het bedrijventerrein waar (nog) niet gewerkt wordt. Maar dat laatste is vast een kwestie van tijd…
