De Noorderhooidijk, in de Onnerpolder, is zo’n pad waar landschap en natuur steeds mooier worden naarmate je het pad verder afgaat. ‘Gewone’, begraasde weides (ook al mooi) maken langzaam aan voor plas-draspercelen. Aan de noordkant transformeert een ordinaire boerensloot zich opeens tot een fraaie, meanderende watergang die De Biks heet, net als de molen die aan het eind van weg en water is gebouwd.
Enkele jaren geleden, in 2015 om precies te zijn, werd het zandpad (of eigenlijk is het een grindweg) tot verboden gebied voor alle verkeer (“behalve vergunninghouders”) verklaard, middels het bekende ronde verkeersbord met de rode rand en een witte kern, waarbij het overigens nog steeds de vraag is of dit officieel van gemeentewege gebeurde of dat het een particulier initiatief was van de molenaar die ‘zijn’ toegangsweg niet aan gort gereden wenste te zien. De aanleiding daarvoor was de ontdekking van een tamelijk zeldzame broedvogel, het kleinst waterhoen (Porzana pusilla), wat tientallen vogelaars uit het hele land naar de Noorderhooidijk lokte, die allemaal met hun auto het daarop niet berekende pad opreden. Een goede maatregel dus, hoewel het wat overdreven is dat ook fietsers hier niet mogen inrijden, een verbod dat onze fotograaf terecht negeerde.
Hoe dan ook, de rust en de natuur in de nabijheid van De Biks zijn overweldigend. Terwijl onze fotograaf dit plaatje schoot, vlogen enkele zwarte sterns (Chlidonias niger), toch ook geen alledaagse soort, vlak voor hem langs.
De Noorderhooidijk. Een van de pareltjes in onze omgeving.